چای اولانگ چایی نیمه تخمیر شده است و محصولی ما بین چای سبز تخمیر نشده و چای سیاه بسیار تخمیر شده می‌باشد. چای اولآنگ بسیار معطر و دارای طعم و بویی دل‌پذیر است، که هم به صورت سرد و هم گرم قابل ‌استفاده می‌باشد.

مزایای چای اولانگ

مزایای چای اولانگ برای سلامتی بسیار زیاد است، زیرا هم خواص چای سبز و هم چای سیاه را دارا می‌باشد. انواع بسیار متنوعی از چای در تمام دنیا وجود دارد، اما چای اولانگ مفیدترین آن‌ها است. چای اولانگ بهترین طعم را از بین تمام چای‌ها دارد و به دلیل تخمیر صورت گرفته دارای طعمی شبیه چای سیاه است، اما از نظر ظاهری و خواص درمانی به چای سبز شبیه‌تر می‌باشد (1).

ترکیبات چای اولانگ

یک لیوان چای اولانگ از فلوراید (5-24% نیاز روزانه)، منگنز (26% نیاز روزانه)، پتاسیم (1% نیاز روزانه)، سدیم (1% نیاز روزانه)، منیزیم (1% نیاز روزانه)، ویتامین B3 (1% نیاز روزانه) و کافئین (36 میلی گرم) تشکیل شده است. علاوه بر اینها آنتی اکسیدان‌های اصلی این چای شامل تی‌آ فلاوین (Theaflavins)، تی‌آ روبیژینز (Thearubigins) و اپی‌کاتچین گالات (EGCG) می‌باشد.

دریافت رژیم سریع

مشاوره در واتساپ

دریافت رژیم ویژه

خواص چای اولانگ در علم نوین

مبارزه با دیابت

تحقیقات علمی نشان داده‌اند که چای اولانگ از طریق محتوای آنتی اکسیدانی خود می‌تواند در تنظیم قند خون، کاهش نیاز به انسولین و افزایش حساسیت بافت‌ها به انسولین نقش داشته باشد (2-5).

سلامت قلب

 دانشمندان بر این باورند که چای اولانگ بوسیله محتوای آنتی اکسیدانی خود می‌تواند در کاهش فشار خون، کاهش سطوح کلسترول سرم و همچنین کاهش حملات قلبی و سکته‌ها نقش داشته باشد (6-8). در ژاپن نشان داده شده که افرادی که چای اولانگ را به صورت روتین مصرف می‌کنند، 61 % احتمال کمتر ابتلا به بیماری‌های قلبی را دارند (9). از آنجایی که کافئین می‌تواند باعث افزایش فشار خون در برخی افراد شود، این نگرانی در مورد چای اولانگ به خاطر کافئین کم (یک چهارم کافئین موجود در قهوه) و مصرف عادتی آن وجود ندارد (10-13).

کاهش وزن

یافته‌های علمی نشان داده که چای اولانگ از طریق پلی فنول‌های موجود در آن و کافئین می‌تواند باعث افزایش 9/2-4/3 درصدی در متابولیسم بدن شده و جذب چربی را در روده کاهش دهد (14-16). همچنین نشان داده شده که این نوشیدنی خوش طعم می‌تواند آنزیم هایی که مسئول سوختن چربیهای ذخیره در بدن هستند را فعال کند (17). تمامی این اثرات به روند کاهش وزن سرعت می بخشند.

به طور دقیق تر چای اولانگ حاوی کافئین و بسیاری از آنتی اکسیدانها از خانواده پلی فنول ها از جمله گالئیک اسید و خانواده کاتچین ها می باشد. نقش کافئین در افزایش متابولیسم بدن کاملا شناخته شده است. مطالعات نشان داده اند که نوشیدنی های حاوی کافئین موجب بالا رفتن انرژی مصرفی در حال استراحت (REE)، افزایش فعالیت فیزیکی، افزایش بسیج چربی ها و مصرف آنها در بدن و به طور کلی افزایش سوخت و ساز و نیاز به انرژی در بدن می شود.

مطالعات نشان داده اند که مصرف چای اولانگ (همانند چای سبز)، بویژه پلی فنول های موجود در آن منجر به کاهش هضم و جذب مواد غذایی (کربوهیدرات، پروتئین و چربی) می‌شود. این عمل از طریق مهار لیپاز پانکراسی و فسفولپیدها صورت می گیرد. علاوه بر این چای سبز منجر به کاهش حلالیت کلسترول و در نتیجه آن کاهش جذب آن می شود. همچنین کاتچین و گائیک اسید موجود در آن موجب مهار آلفا گلوکوزیداز و ناقلین گلوکز در روده شده و از این طریق منجر به کاهش عملکرد جذبی کربوهیدرات می شود(18) .

کاتچین ها، آنتی اکسیدان های طبیعی موجود در چای اولانگ می توانند از طرق مختلفی بر روی محور پیام رسانی معده ای-مغزی-کبدی، تولید گلوکز کبدی، حس سیری و فعال کردن مسیر آدنوزین مونو فسفات کیناز (AMPK) تاثیر بگذارد. فعال شدن مورد آخر منجر به سوخت و ساز انرژی های ذخیره شده در بدن به ویژه چربی‌ها می شود.

مطالعه ای در چین بر روی افراد چاق نشان داده است که مصرف 8 گرم چای اولانگ طی 6 هفته می تواند بدون تاثر بر دریافت مواد غذایی و اشتها منجر به کاهش وزن در این دسته از افراد شود. علاوه بر این مصرف چای اولانگ برای 6 هفته منجر به تغییر سایز دور کمر و دور شکم می‌شود. این مطالعه نشان داد که چای اولانگ از طریق مواد مختلف موجود در خود می تواند منجر به افزایش فعالیت آنزیم لیپوپروتئین لیپاز شده و سوخت و ساز چربی ها را افزایش دهد. در میان این مواد کافئین نقش اصلی را از طریق افزایش ترشح آدرنالین از انتهای اعصاب را دارد، و همچنین منجر به فعال شدن لیپاز حساس به هورمون بافت چربی شده که این امر باعث به حرکت در آمدن چربی های ذخیره ای باف چربی به منظور تامین انرژی افزایش یافته  بدن می شود (19).

همچنین مطالعات نشان داده اند که کاتچین ها می توانند با مهار آنزیم استیل کوآ کربوکسیلاز  سنتر چربی در بافت چربی و کبد را مهار کنند.

بهبود عملکرد مغز

چای‌ها می‌توانند در پیشگیری از آلزایمر و بهبود عملکرد مغز مفید باشند (20, 21). ال-تئین، پلی فنول ها و کافئین موجود در چای اولانگ نیز این خاصیت را دارا می باشند (22-24).

فواید دیگر چای اولانگ

• پیشگیری از سرطان و جلوگیری از تقسیم سلول‌های سرطانی توسط آنتی اکسیدان‌ها (25, 26)
• اثر بر استحکام استخوان (27) و جلوگیری از پلاک های دندانی (28)
• کاهش علائم اگزما برای مدت طولانی از طریق پلی‌فنول‌ها (29)

منابع علمی

1. Khan N, Mukhtar H. Tea and Health: Studies in Humans. Current pharmaceutical design. 2013;19(34):6141-7.
2. Polychronopoulos E, Zeimbekis A, Kastorini CM, Papairakleous N, Vlachou I, Bountziouka V, et al. Effects of black and green tea consumption on blood glucose levels in non-obese elderly men and women from Mediterranean Islands (MEDIS epidemiological study). European journal of nutrition. 2008;47(1):10-6.
3. Jing Y, Han G, Hu Y, Bi Y, Li L, Zhu D. Tea consumption and risk of type 2 diabetes: a meta-analysis of cohort studies. Journal of general internal medicine. 2009;24(5):557-62.
4. Liu K, Zhou R, Wang B, Chen K, Shi LY, Zhu JD, et al. Effect of green tea on glucose control and insulin sensitivity: a meta-analysis of 17 randomized controlled trials. Am J Clin Nutr. 2013;98(2):340-8.
5. Iso H, Date C, Wakai K, Fukui M, Tamakoshi A. The relationship between green tea and total caffeine intake and risk for self-reported type 2 diabetes among Japanese adults. Annals of internal medicine. 2006;144(8):554-62.
6. Yang YC, Lu FH, Wu JS, Wu CH, Chang CJ. The protective effect of habitual tea consumption on hypertension. Arch Intern Med. 2004;164(14):1534-40.
7. Imai K, Nakachi K. Cross sectional study of effects of drinking green tea on cardiovascular andliver diseases. Bmj. 1995;310(6981):693-6.
8. Kono S, Shinchi K, Wakabayashi K, Honjo S, Todoroki I, Sakurai Y, et al. Relation of green tea consumption to serum lipids and lipoproteins in Japanese men. Journal of epidemiology. 1996;6(3):128-33.
9. Mineharu Y, Koizumi A, Wada Y, Iso H, Watanabe Y, Date C, et al. Coffee, green tea, black tea and oolong tea consumption and risk of mortality from cardiovascular disease in Japanese men and women. Journal of epidemiology and community health. 2011;65(3):230-40.
10. Fukuchi Y, Hiramitsu M, Okada M, Hayashi S, Nabeno Y, Osawa T, et al. Lemon Polyphenols Suppress Diet-induced Obesity by Up-Regulation of mRNA Levels of the Enzymes Involved in β-Oxidation in Mouse White Adipose Tissue. Journal of Clinical Biochemistry and Nutrition. 2008;43(3):201-9.
11. Myers MG. Effects of caffeine on blood pressure. Archives of Internal Medicine. 1988;148(5):1189-93.
12. Renda G, Zimarino M, Antonucci I, Tatasciore A, Ruggieri B, Bucciarelli T, et al. Genetic determinants of blood pressure responses to caffeine drinking. Am J Clin Nutr. 2012;95(1):241-8.
13. Lovallo WR, Wilson MF, Vincent AS, Sung BH, McKey BS, Whitsett TL. Blood pressure response to caffeine shows incomplete tolerance after short-term regular consumption. Hypertension (Dallas, Tex : 1979). 2004;43(4):760-5.
14. Dulloo AG, Duret C, Rohrer D, Girardier L, Mensi N, Fathi M, et al. Efficacy of a green tea extract rich in catechin polyphenols and caffeine in increasing 24-h energy expenditure and fat oxidation in humans. Am J Clin Nutr. 1999;70(6):1040-5.
15. Rudelle S, Ferruzzi MG, Cristiani I, Moulin J, Mace K, Acheson KJ, et al. Effect of a thermogenic beverage on 24-hour energy metabolism in humans. Obesity (Silver Spring, Md). 2007;15(2):349-55.
16. Komatsu T, Nakamori M, Komatsu K, Hosoda K, Okamura M, Toyama K, et al. Oolong tea increases energy metabolism in Japanese females. The journal of medical investigation : JMI. 2003;50(3-4):170-5.
17. Hursel R, Viechtbauer W, Dulloo AG, Tremblay A, Tappy L, RumplerW, et al. The effects of catechin rich teas and caffeine on energy expenditure and fat oxidation: a meta-analysis. Obesity reviews : an official journal of the International Association for the Study of Obesity. 2011;12(7):e573-81.
18. Hasani-Ranjbar S, Jouyandeh Z, Abdollahi M. A systematic review of anti-obesity medicinal plants – an update. Journal of diabetes and metabolic disorders. 2013;12(1):28.
19. He RR, Chen L, Lin BH, Matsui Y, Yao XS, Kurihara H. Beneficial effects of oolong tea consumption ondiet-induced overweight and obese subjects. Chinese journal of integrative medicine. 2009;15(1):34-41.
20. Arab L, Khan F, Lam H. Epidemiologic evidence of a relationship between tea, coffee, or caffeine consumption and cognitive decline. Advances in nutrition (Bethesda, Md). 2013;4(1):115-22.
21. Feng L, Chong M, Lim W, Lee T, Kua E, Ng T. Tea for Alzheimer prevention. J Prev Alz Dis. 2015;2(2):136-41.
22. Fredholm BB. Adenosine, adenosine receptors and the actions of caffeine. Basic & Clinical Pharmacology & Toxicology. 1995;76(2):93-101.
23. Nehlig A, Daval JL, Debry G. Caffeine and the central nervous system: mechanisms of action, biochemical, metabolic and psychostimulant effects. Brain research Brain research reviews. 1992;17(2):139-70.
24. Camfield DA, Stough C, Farrimond J, Scholey AB. Acute effects of tea constituents L-theanine, caffeine, and epigallocatechin gallate on cognitive function and mood: a systematic review and meta-analysis. Nutrition reviews. 2014;72(8):507-22.
25. Steele VE, Kelloff GJ, Balentine D, Boone CW, Mehta R, Bagheri D, et al. Comparative chemopreventive mechanisms of green tea, black tea and selected polyphenol extracts measured by in vitro bioassays. Carcinogenesis. 2000;21(1):63-7.
26. Yamada J, Tomita Y. Antimutagenicactivity of water extracts of black tea and oolong tea. Bioscience, biotechnology, and biochemistry. 1994;58(12):2197-200.
27. Wang G, Liu G, Zhao H, Zhang F, Li S, Chen Y, et al. Oolong tea drinking could help prevent bone loss in postmenopausal Han Chinese women. Cell biochemistry and biophysics. 2014;70(2):1289-93.
28. Siddiqui IA, Afaq F, Adhami VM, Ahmad N, Mukhtar H. Antioxidants of the beverage tea in promotion of human health. Antioxidants & redox signaling. 2004;6(3):571-82.
29. Uehara M, Sugiura H, Sakurai K. A trial of oolong tea in the management of recalcitrant atopic dermatitis. Archives of dermatology. 2001;137(1):42-3.